Duchowe towarzyszenie
Na drodze życia z Bogiem potrzeba nam ludzi, którzy mają duchową mądrość. Nie jest ona prostą wynikową wiedzy, inteligencji, wrażliwości, życiowych doświadczeń i własnego przeżyć duchowych. Jest darem, który z wszystkich wymienionych obszarów i zdolności czerpie, będąc jednak czymś więcej. Mądrość duchową rozpoznaje się po rozmowie z drugim człowiekiem, rozmowie, która zmienia, otwiera, czasami konfrontuje, a innym razem wzmacnia – tym samym uruchamia głębokie procesy, które pozwalają w Bogu odnajdywać swoje szczęście, pokój i miłość.
Cele i koncentracja
Duchowe towarzyszenie to forma duszpasterstwa, skoncentrowana na drodze życia z Bogiem, praktyce modlitwy, studiowania Słowa Bożego i przeżywania wiary na co dzień. Jako część duszpasterstwa jest objęta tajemnicą spowiedzi i ma charakter poufny, bo dotyka bardzo wrażliwych i delikatnych kwestii przeżywania wiary. Celem towarzyszenia duchowego jest pomoc w dojrzewaniu w życiu wiary, odnajdywaniu form, sposobów i wyzwań na danym etapie życia duchowego, na którym dana osoba się znajduje. Nierzadko to, co dana osoba uznaje za utratę wiary, może się okazać wewnętrznym krzykiem o dojrzewanie w życiu duchowym, o pójście o krok dalej, o wyjście poza znane ramy.
W praktyce
W praktyce spotkania te mobilizują do tego, aby regularnie przyglądać się swojej duchowości i temu, co wydarza się w życiu z Bogiem. Tę formę wsparcia cechuje dobrowolność, brak pośpiechu i rytm odpowiedni dla głębokich procesów duchowych – spotkania z reguły odbywają się raz na miesiąc przez okres kwartału, półrocza, roku.
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tej formie towarzyszenia w życiu duchowym, napisz do mnie na adres: grzegorz.olek[na]luteranie.pl.